#2000 – kara za bycie grzeczną
„Jaka jest największa nagroda za bycie grzeczną i posłuszną dziewczynką?
Odpowiedź brzmi: DEPRESJA,
która jest efektem tego, że zniknęłaś siebie”
(dr Agnieszka Kozak)
🔻
Byłaś w szkole i w domu grzeczna i posłuszna?
Szłaś po pięknym sznurku edukacji? kariery? Nie wychylałaś się? Byłaś pokornym cielęciem,
który ssał dwie krowy? Dzieci chwalone w szkole to te dzieci, które najlepiej zdają egzaminy ósmoklasisty,
matury, które wypełniają polecenia i mieszczą się w kluczu.
I nagle pojawia się, o zgrozo, TEN przedmiot, który lubisz najbardziej: PLASTYKA🤡
Jednocześnie masz komunikat od całego świata, że on jest nieważny, że to przedmiot “zapychacz”.
No pech, nie wylosowałeś w loterii genów talentu matematycznego, tylko jakieś głupie poczucie estetyki,
zdolności plastyczne. I stoisz mniej więcej tam, gdzie stoją Ci, którzy najbardziej kochali w szkole muzykę i wf 👽👽👽
🥲Mimo to jesteś grzeczna i przykładasz się do tych WAŻNYCH przedmiotów, niczego nie kwestionujesz.
Wyrastasz na dorosłą kobietę z teczką pełną dyplomów i czerwonych pasków i …
wtedy się okazuje, że nie można ich wymienić na poczucie szczęścia i spełnienia 💔
.
💪Jeśli masz już skończone 18 lat – obowiązek znalezienia i dbania o rozwój talentów i mocnych stron,
poszukiwania sensu życia, samorealizacji – przestaje leżeć w rękach Twoich opiekunów,
a zaczyna leżeć w Twoich własnych.
🔥Już nie musisz być grzeczna.
🔥Jeśli chcesz: możesz być szaloną, dziką, niesamowitą twórczynią!
❌Czasem mi piszecie:
“Ale nie skończyłam ASP! Nie mogę tworzyć!”.
To też jest kolejny objaw bycia “grzeczną”
– czekacie, aż ktoś z zewnątrz da Wam papier-wykształcenie-pozwolenie na tworzenie i rozwój!
🫀Ludzie tworzyli i malowali już wtedy, gdy mieszkali w jaskiniach, zostawili nam swoje dzieła i odciski rąk,
zostawili nam ŚLAD.
ZAJMIJ MIEJSCE, ZOSTAW ŚLAD.
Nie potrzebowali pozwolenia, by WYRAŻAĆ.
Nikt go nie potrzebuje!
Nikt go nigdy nie potrzebował!
🫀Potrzebujesz tylko zrozumieć jedną rzecz:
Kochana, tamto minęło,
jesteś już wolna,
możesz robić co tylko chcesz,
co tylko czujesz.
Seria pt:“#2000” to zbiór krótkich esejów publikowanych już wcześniej na Instagramie, gdzie limit znaków wynosi właśnie (tytułowe) 2000 znaków.
Traktują one krótko i subiektywnie o sztuce, procesie twórczym i zagadnieniach związanych z pracą artysty. Nie wyczerpują tych tematów,
jednak zwięźle opisują moje przekonania i przemyślania. Mam nadzieję, że nie tylko pozwolą wszystkim lepiej poznać mnie – artystę –
ale także pomogą innym twórcom na ich osobistej drodze. Miłego czytania:)